in Genevan theology from Calvin to Pictet

In deze dissertatie wordt de invloed van de predestinatieleer op de leer en praktijk van de uitwendige roeping onderzocht bij de Geneefse theologen Calvijn, Beza, de afgevaardigden naar de Dordtse synode, Turretini en Pictet. Nagegaan wordt hoe de predestinatie zich verhoudt tot verzoening, verbond, kerk, de aard van de belofteprediking en het geloof. Vervolgens worden van elke theoloog enkele representatieve preken onderzocht om te kijken of en hoe ze hun theologische ideeën in de praktijk brachten.

Deze studie is een test-case voor een fundamenteel inzicht van het nieuwere onderzoek naar oude gereformeerde theologie, namelijk dat de predestinatie geen overheersend leerstuk is. Dit onderzoek onderscheidt zich ook doordat de ontwikkelingen over een periode van bijna 200 jaar in één stad worden onderzocht over een periode die zich uitstrekt van de Reformatie tot aan de Verlichting.